کسانی که هوش موسیقیایی بالایی دارند می‌توانند در سه حوزه فعالیت‌های بسیار ثمر بخشی انجام بدهند.

• بارز‌ترینِ این حوزه‌ها، خوانندگی است. شخصی با هوش موسیقیایی قوی می‌تواند آهنگ‌های مختلفی را با ریتم و لحنی زیبا بخواند، درست مثل همایون شجریان.
• حوزه‌‍‌ بعدی شامل افرادی می‌شود که توانایی‌های شنیداری و ادرک صدا‌های مختلف را دارند و می‌توانند به خوبی این صداها را شنیده و کیفیات آن را قضاوت کنند.
• همچنین می‌توانند نوازندگان ماهر و چیره دستی شوند یا اصلاً آهنگسازهای به شدّت خبره‌ای شوند ،که در این حوزه می‌توان، کارن همایون فر و محمد رضا لطفی را نام برد.

در مقالات گذشته گفته شد که افرادی با هوش تصویری-فضایی بالا در میان حس‌های پنجگانه خود در بینایی قدرت خاصی دارند، اینجا اما می‌توان گفت افرادی با هوش موسیقیایی در حس شنوایی خود بینظیر هستند.

توانایی ارتباط گیری به وسیله صدا حتی در بحث آموزش و یادگیری این افراد هم تاثیرات شایان ذکری دارد، به گونه‌ای که برای این افراد آموزش‌های شنیداری و پادکستی در اولویت قرار می‌گیرند.

اما بر کسی پوشیده نیست که صرف داشتن هوش موسیقیایی و داشتن استعداد برجسته در این حوزه برای موفقیت و درخشیدن در این عرصه کافی نیست، چرا که موسیقی تکنیک‌های مشخصی دارد که در طول تاریخ بشری پیشرفت کرده است و ما تنها با کسب مهارت و یادگیری این تکنیک‌ها می‌توانیم بر شانه غول‌های این حوزه بایستیم و بدرخشیم.

این افراد به شدّت قانونمند بوده و چهارچوب‌هایی مشخص برای خودشان قائل هستند.

افرادی با هوش منطقی-ریاضی کار‌ها را با دیسیپلین و نظم بالا انجام داده و تکمیل می‌کنند.

یکی دیگر از توانایی‌های برجسته این افراد قابلیت کار کردن با اعداد و ارقام، الگوها، آمار و تحلیل عددی است که در این مسائل عملکرد به شدّت قابل قبولی از خودشان نشان می‌دهند.

این افراد توانایی انتقال اطلاعاتشان از ذهن خودآگاه به ذهن ناخودآگاه بیشتر افراد عادی است. در نتیجه می‌توانند مقدار بیشتری از اطلاعات دریافتی را، با سرعت بیشتری به لایه‌های پایینی ذهن یا ناخودآگاهشان بفرستند. این ویژگی در حل مسائل ریاضیاتی و فیزیک، و کلاً توانایی حل مسئله کارکرد موثری دارد.